به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از ارومیه، وحیده محمدلو استاد حوزه علمیه خواهران آذربایجان غربی و یکی از طلاب خواهر فعال در امدادرسانی زلزله خوی در یادداشتی نوشت:
در پی وقوع زلزله ۵ و ۹ دهم ریشتری که در شهرستان خوی رخ داد، مشکلات بسیاری برای همه همشهری هایمان ایجاد کرد و شاید بتوان گفت طلاب از اولین گروهایی بودند که بنابر رسالتی که بر دوش دارند وارد امداد رسانی ها شدند، یکی با توزیع بسته های غذایی، دیگری با مدیریت کمک های مردمی، طلابی با فعالیت فرهنگی برای کودکان و خانواده ها و ... سعی کردند هم نقش خود را در این بحران ایفا کنند و هم مرهمی باشند بر دل های آسیب دیده از این زلزله و آرامش به مردم برگردانند و تا حدود زیادی نیز موفق بودند و این را می شد در بیان مردم مشاهده کرد.
یکی از مهم ترین نیازهای زلزله زده ها با توجه به استمرار پس لرزه ها و شایعات متعددی که افراد معلوم الحال ایجاد می کردند و برخی افراد ناآگاه آن را بیان و یا نشر می دادند، لزوم مشاوره دادن و آگاه کردن مردم از مسائل رخ داده و دعوت آن ها به آرامش بود.
و طلاب خواهر نیز دوشادوش برادران در این بحران مردم خوی را یاری کردند، بر این اساس با فرمانده بسیج حوزه زینب کبری (س) خوی هماهنگ شدیم و قرار شد بازدید و دیداری حضوری هم با برخی عزیزان در روستاها داشته باشیم و از نزدیک جویای احوال ایشان باشیم و ضمن نشستن پای صحبت آن ها مشاوره های لازم را به آن ها بدهیم و آسیب دیدگان از زلزله را با تبیین مسائل مربوطه به آرامش دعوت کنیم.
روستاهای زیوه (زاویه حسن خان) فیرورق، ینگجه، روستای وار ، بدل آباد ، تپه باشی و قشلاق و قوروق مقصدهای ما برای سرزدن به زلزله زده ها بود و این بازدیدها متوجه شدیم که کودکان بیشتر از بزرگسالان در معرض خطرات روحی ناشی از زلزله ها قرار دارند و لذا در این رابطه دانستن نکاتی لازم و ضروری است؛
وجود ترس در کودکان و نوجوانان حتی گاهی جوانان و بزرگسالان از زلزله به دلیل ماهیت ناشناخته و زمان نامشخص و میزان شدت ناشناخته آن هست که انسان نمی داند چه زمانی و با چه شدتی قرار است بیاید.
مخصوصا اگر تجربه زلزله شدید و آسیب دیدن و خراب شدن خانه و یا خدای ناکرده صدمه و مرگ عزیزان را داشته باشد ترس ها مدت زمان زیادی طول می‌کشد تا از بین برود ، بنابراین وقوع ترس طبیعی است اما برای ادامه زندگی و فعالیت، ما نیاز به آرامش داریم بنابراین بایستی با ترس های خود و فرزندان مان مقابله کنیم .
اولین و مهمترین راه برای ایجاد آرامش، یاد خدا است . چون تنها قدرتی که در جهان از همه بالاتر می باشد و میتواند کمک کند همان خداست و از طرفی مهربان ترین کس در دنیا نیز خود خداست و پروردگاری که جرعه ای از محبتش را در مادران قرار داده و شاهد هستیم که این انسان های مهربان چه جانفشانی ها و ایثارهایی در حق فرزندشان می‌کنند و ایمان به قدرت الله درمان همه دردهاست و توسل به حضرات معصومین و توکل به خداوند می تواند به انسان آرامش بدهد و باید همین ایمان و اتکا به خداوند را به بچه ها منتقل کنیم.
برای انتقال آرامش به کودکان، باید بزرگسالان به آرامش برسند و در عمل آن را به کودکان یاد بدهند و کودکان برخی کارهایشان از روی تقلید از بزرگسالان است و آن ها به الگویی که تکیه گاه قوی باشد در مواقع ترس نیاز دارند و والدین باید الگوی آرامش و شجاعت برای فرزندان خود باشند .
باید با کودکان درباره زلزله و چیزهایی که تصور می‌کنند صحبت کرد و خوب به حرفهایشان گوش داد و بازخورد گرفت و لازم است کاری کرد که بچه ها همه چیزهایی که در ذهنشان هست به زبان بیاورند و بعد با گفتن جملات آرامش بخشی نشان داد که همیشه در کنار آن ها هستیم و اتفاقی نخواهد افتاد.
باید کودکان را با چیزهای ملموس مشغول کرد تا ترس ها و خاطرات بد از ذهنشان خارج شود و شاید یکی از دلایل باز شدن مدارس و آموزش حضوری همین درگیر کردن فکر و ذهن بچه ها به درس خواندن و فراموش کردن زلزله باشد، البته به شرطی که هم محیط مدرسه از لحاظ زلزله امن باشد و هم معلمان و مربیان پرورشی مدرسه با ایجاد فضایی آرام و شاد و جذاب بچه ها را به مدرسه علاقه مند کنند .
خیرخواهی و کمک رسانی و احسان به زلزله زدگان شهرمان که شرایطشان از ما سخت تر است نیز می تواند در کاهش ترس ها هم برای بزرگسالان و هم برای کودکان موثر باشد و گاهی لازم است با سرزدن و کمک به آسیب دیدگان دلهایمان را با محبت الهی آرام کنیم.
نکته آخر اینکه موقعیت های سخت و بحران آفرین در زندگی خواسته یا ناخواسته پیش می آید و گاهی گریزی از آنها نداریم.بنابراین باید روحیه تاب آوری و مقاومت بچه هایمان را بالا ببریم؛ گاهی لازم است در موقعیت های سخت قرار بگیریم تا شیوه مواجهه را یاد بگیریم و تمرین کنیم و در این مسیر زندگی اهل بیت خصوصا تاریخ پرمخاطره زندگی حضرت زینب در حادثه کربلا الگو و سرمشق خوبی است.
انتهای خبر./
